Ένα χρόνο μετά την ένταξη της Ελλάδας στο ΔΝΤ τα σαρωτικά μέτρα λιτότητας μέσω της εφαρμογής των αλλεπάλληλων μνημονίων καταστρέφουν ολοένα και περισσότερα κεκτημένα και δικαιώματα, ρημάζοντας εργαζόμενους και νεολαία. Οι απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα δίνουν και παίρνουν, οι μισθοί ολοένα και μειώνονται, τα σχολεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο, νοσοκομεία συρρικνώνονται ενώ ταυτόχρονα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ακολουθώντας πιστά τις επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ, χαρίζει αμέτρητα δις ευρώ στις τράπεζες προκειμένου να σώσει το κεφάλαιο, ληστεύοντας το λαό με τον πιο χυδαίο τρόπο. Ταυτόχρονα τα ΜΜΕ, ως άριστα όργανα της κυβέρνησης, σπέρνουν το τελευταίο διάστημα κλίμα τρομοκρατίας, επιβάλλοντας στην συνείδηση των εργαζομένων την ανάγκη να κάνουν θυσίες για να σωθεί η χώρα. Τα σενάρια για αναδιάρθρωση και επιμήκυνση του χρέους αποτελούν καθημερινή κουβέντα στις εφημερίδες και τα ΜΜΕ την ώρα που η χρεοκοπία των εργαζομένων είναι ήδη πραγματικότητα.
Η αύξηση του δημοσιονομικού ελλείμματος συνιστά ακόμα μία απόδειξη για τον καταστροφικό χαρακτήρα της πολιτικής τους, καθώς το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της προήλθε από τα ίδια τα μέτρα της κυβέρνησης. Αυτό αποτελεί μία ακόμα αφορμή για την κυβέρνηση να προβάλει ως επιτακτική ανάγκη την επιβολή ενός ακόμη πακέτου μέτρων στο πλαίσιο της «Συμφωνίας για το ευρώ» και του μεσοπρόθεσμου προγράμματος για την εξοικονόμηση 23 δις ευρώ. Είναι ολοφάνερο ότι πραγματικός στόχος της κυβέρνησης είναι να κλιμακώσει την υλοποίηση των στόχων του μνημονίου, τρομοκρατώντας το λαό υπό την απειλή της πτώχευσης. Όλα αυτά, βέβαια, γίνονται σε βάρος των εργαζομένων οι οποίοι εργάζονται σε συνθήκες δουλείας, αν και εφόσον βρουν δουλειά, αφού η ανεργία φτάνει αισίως στο 15% και ιδιαίτερα για τους νέους που το ποσοστό φτάνει το 30%. Πρέπει πλέον όλοι να κατανοήσουμε ότι όσα μέτρα και αν εφαρμοστούν η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει από τη κρίση, καθώς η κρίση αυτή είναι παγκόσμια και δομική. Στην προσπάθεια υπέρβασης της κρίσης, το κράτος υπό την αιγίδα της ΕΕ και του ΔΝΤ τσακίζει κάθε εργασιακό κεκτημένο, οδηγώντας το λαό στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Βέβαια, ο σίφουνας των αναδιαρθρώσεων στον εργασιακό τομέα δεν αφήνει απ’έξω και την εκπαίδευση και κυρίως το Πανεπιστήμιο. Ο νέος νόμος- πλαίσιο Διαμαντοπούλου έρχεται να αλλάξει ριζικά τον τρόπο που λειτουργεί το Πανεπιστήμιο. Μέσα σε όλο αυτό το κύμα αναδιαρθρώσεων αναγνωρίζουμε ως κυρίαρχες πτυχές την διάλυση των πτυχίων όπως το γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, δηλαδή ως εκείνο τον τίτλο που κατοχύρωνε κοινά επαγγελματικά δικαιώματα στο χώρο εργασίας για όλους τους αποφοίτους ενός τμήματος. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από τον Ατομικό Φάκελο Προσόντων (ατομικό δελτίο στο οποίο θα περιγράφονται τα διάφορα προσόντα ενός αποφοίτου) προωθώντας έτσι τον ατομικό δρόμο έναντι του συλλογικού. Ταυτόχρονα, επιχειρείται η πλήρης εντατικοποίηση και η πειθάρχηση της νεολαίας μέσα από την δυσχέρανση των όρων σπουδών και της φοιτητικής καθημερινότητας. Μέτρα όπως οι υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, οι παρουσίες, οι υποχρεωτικές εργασίες, οι αλυσίδες μαθημάτων και τα προαπαιτούμενα(που στο ΠΑ.ΠΕΙ. ήδη σε 2 από τα 9 τμήματα εφαρμόζεται με ευθύνη της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ), καταργούν την έννοια της ελεύθερης ακαδημαικής διάλεξης και δυσχαιρένουν τους όρους φοίτησης. Επιπλέον, προβλέπεται η βαθμιαία κατάργηση των εξεταστικών, με την συνέχεια των σπουδών στο επόμενο έτος να εξαρτάται από την ατομική κάρτα που δημιουργείται για κάθε φοιτητή, και στην οποία θα συγκεντρώνει μονάδες από παρακολουθήσεις, εργασίες κτλ, ώστε να είναι σε θέση να συνεχίσει τις σπουδές του στο επόμενο έτος. Το πανεπιστήμιο δηλαδή παίρνει τη μορφή σχολείου, θέλοντας να διαμορφώσει έναν φοιτητή-στρατιωτάκι, πλήρως εντατικοποιημένου, αποκομμένου από οποιαδήποτε διαδικασία κοινωνικοπολιτικής ζύμωσης, χωρίς ελεύθερο χρόνο και παραστάσεις συλλογικών διεκδικήσεων.
Επίσης η αυταρχικοποίηση των ιδρυμάτων εντείνεται μέσα από την κατάργηση της συνδιοίκησης (δικαίωμα παρέμβασης σε Συγκλήτους, Δ.Σ, Τμηματικές Συνελεύσεις). Ενώ τέλος, καταργείται ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της εκπαίδευσης με την εισαγωγή manager στην διοίκηση των Πανεπιστημίων καθώς και την υποχρηματοδότηση τους όπου οδηγεί στην μείωση συγγραμμάτων και στην περικοπή δωρεάν παροχών (σίτιση, στέγαση,βιβλιοθήκες).
Στην κατεύθυνση αυτή πρέπει και ο δικός μας φοιτητικός σύλλογος που τόσα χρόνια έχει καταδικαστεί στην αδράνεια, κυρίως με ευθύνη της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ που δεν μπαίνουν στις γενικές συνελεύσεις αλλά και του ΜΑΣ που επίσης δεν συμμετέχει στις γενικές συνελεύσεις και περιχαρακώνει το σύλλογο με Επιτροπές Αγώνα, να θυμηθεί μέρες του κινήματος του 2006 και του 2007 που υπήρχαν μαζικές γενικές συνελεύσεις που παίρνονταν αγωνιστικές αποφάσεις κατάληψης στο ΠΑ.ΠΕΙ. Αποτελεσματική απάντηση τη στιγμή της άνευ προηγουμένου επίθεσης που δεχόμαστε, μπορεί να υπάρξει μόνο εάν όλοι μας συνειδητοποιήσουμε ότι η υπεράσπιση των υλικών μας συμφερόντων περνά μέσα από τους συλλογικούς μας αγώνες. Άλλωστε ο αγώνας που δίνουμε διαπερνάται από ένα απλό και αυτονόητο αίτημα: τη διεκδίκηση της κοινωνικής αξιοπρέπειας.
Αυτή η πολιτική δεν παίρνει διορθώσεις αλλά ανατροπή. Το λαϊκό κίνημα έχει δώσει μάχες όλο αυτό το διάστημα ενάντια στις επιταγές ΠΑΣΟΚ- ΕΕ-ΔΝΤ. Είναι σαφές πως αυτές οι μάχες πρέπει να πάρουν διαστάσεις μαζικού, πολιτικού ανυποχώρητου αγώνα διαρκείας, που θα βγάζει στο προσκήνιο τα συμφέροντα και τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας. Αγώνες που δεν θα εγκλωβίζονται μέσα στα στενά όρια της ξεπουλημένης και γραφειοκρατικής ηγεσίας των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αλλά θα αναπνέουν και θα οργανώνονται μέσα από ένα αναγεννημένο εργατικό και φοιτητικό κίνημα που θα έχει στο επίκεντρό του τις ανάγκες των εργαζομένων και των φοιτητών αντίστοιχα. Η πάλη ενάντια στο Μνημόνιο, την κυβέρνηση, αλλά και συνολικά στην πολιτική της ΕΕ, του ΔΝΤ και του κεφαλαίου απαιτεί τη μέγιστη δυνατή κινητοποίηση των εργαζομένων ώστε να διαμορφωθούν οι συνθήκες για την ανατροπή τους. Μετά την φετινή πρωτομαγιά που χιλιάδες εργαζόμενοι και φοιτητές διαδήλωσαν ενάντια σε αυτήν την πολιτική το επόμενο αγωνιστικό ραντεβού είναι στην πανεργατική απεργία στις 11 Μάη. Απεργία σταθμό, όπου είναι επιτακτική ανάγκη εργαζόμενοι και νεολαία να παλέψουν για να διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν...
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΉ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Φ.Σ ΤΡΙΤΗ 10/5 13:00 Π.Αμφ
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 11/5 11:00 ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΕ ΤΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ
Συσπείρωση Αριστερών Φοιτητών
Σχήμα της Ε.Α.Α.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου